حرکت ۶ ستاره جدید با سرعتی باورنکردنی در کهکشان راه شیری
تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۰۱۹۷۶
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، ۶ ستاره جدید با سرعتی باورنکردنی در کهکشان راه شیری کشف شدند. دو ستاره فوق سریع‌السیر به نام‌های «J ۹۲۷» (جی ۹۲۷) و «جی ۱۲۳۵» (J ۱۲۳۵) سریع‌تر از هر شی دیگری که تاکنون دیده شده، در حال حرکت هستند.
براساس تحقیقات جدید، این ستاره‌های رکوردشکن به ترتیب با سرعت باورنکردنی ۵.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چهار ستاره دیگر نیز در بخش سرعت بی‌نقص بوده و همگی با سرعت بیش از ۲.۲ میلیون مایل در ساعت (هزار کیلومتر در ثانیه) حرکت می‌کنند. این ستاره‌های فرامحلی به قدری سریع در کهکشان راه شیری در حال حرکت هستند که سرعت مورد نیاز برای فرار از تاثیر گرانشی کهکشان را دارند، برای همین به عنوان ستاره‌های فراری هم شناخته می‌شود.
به گفته «کریم البدری»، محقق مرکز اخترفیزیک هاروارد «ما به دنبال چنین اجرامی بودیم، بنابراین انتظار داشتیم که وجود داشته باشند، اما ویژگی‌های آنها متفاوت از آن چیزی بود که انتظار داشتیم.»
گروه ستاره شناسان بر این باور هستند که سرعت باورنکردنی این ستاره‌ها می‌تواند نتیجه پرتاب آنها توسط نوع خاصی از انفجار کیهانی به نام ابرنواختر نوع یکم ای (Ia) باشد. این امر همچنین به آنها دمای سطحی بالایی داده است. این ستاره‌ها همچنین بسیارداغ‌تر از ستاره‌های معمولی هستند که احتمالا نتیجه شکل گیری غیرمعمول آنها است.
البدری معتقد است که «ابرنواختر‌های نوع یکم ای (Ia) در منظومه‌های دوتایی شامل بقایای ستاره‌ای به نام «کوتوله سفید» که هنگام مرگ ستارگانی مانند خورشید و تغذیه از مواد یک ستاره همراه تشکیل می‌شوند، رخ می‌دهند. کوتوله‌های سفید که ستاره‌های منحط نیز نامیده می‌شوند، به‌طور باورنکردنی چگال هستند. وقتی موادی از ستاره اهداکننده به سطح یک کوتوله سفید می‌افتد، باقیمانده ستاره شروع به جمع‌آوری جرم می‌کند. این فرآیند اهدای مواد ستاره‌ای می‌تواند به کوتوله سفید، جرم بحرانی مورد نیاز برای عبور از حد چاندراسخار (حدی در نجوم است که وضعیت ستاره بعد از انفجار را مشخص می‌کند) بدهد و در نتیجه باعث ایجاد یک انفجار گرما هسته‌ای به نام ابرنواختر نوع لا شود.
این انفجار‌ها نه تنها برخی از درخشان‌ترین رویدادهای جهان را تشکیل می‌دهند، بلکه به قدری یکنواخت هستند که ستاره شناسان از آنها به عنوان «شمع‌های استاندارد» یاد می‌کنند چرا که می‌توانند از آنها برای اندازه گیری فواصل کیهانی استفاده کنند.
در حالی که هر ابرنواختر انرژی کافی برای ایجاد ستاره‌های فراری را آزاد می‌کند، این گروه تحقیقاتی گمان می‌کنند که شاید یک ابرنواختر قدرتمندتر برای شتاب دادن به این ستاره‌ها لازم باشد. این انفجار‌های خاص ادغام‌های شدید شعله ور شده هلیوم یا انفجار‌های دوگانه منبسط شونده دینامیکی نامیده می‌شوند و این دهانه یک منبسط شده به ابرنواختر‌های «دی ۶» کوتاه شده است.
ابرنواختر‌های دی۶ زمانی رخ می‌دهند که کوتوله‌های سفید هلیوم را به جای هیدروژن از لایه‌های بیرونی ستاره همدم خود که گمان می‌رود یک کوتوله سفید دیگر باشد، جدا می‌کنند. این امر منجر به انفجار بزرگ دیگری می‌شود، در نتیجه کوتوله سفید همراه به عنوان یک ستاره فراری فراخورشیدی پرتاب می‌شود.
به گفته البدری «ترکیب ستاره‌های فراری بسیار غیرمعمول است. تقریبا تمام ستاره‌های کهکشان راه شیری اتمسفری دارند که بیشتر از هیدروژن و هلیوم ساخته شده است، اما این اجرام اصلا هیدروژن یا هلیوم ندارند و بیشتر از کربن و اکسیژن تشکیل شده‌اند. این نشان می‌دهد که این ستاره‌های فراری، ستاره‌های کوتوله سفید منحط هستند و بیشتر از این ایده حمایت می‌کند که آنها توسط یک ابرنواختر دی۶ با سرعت‌های بسیار زیاد منفجر شده‌اند.»
البدری و همکارانش از خروجی نور استاندارد شمع‌های استاندارد نوع یکم ای (Ia) برای محاسبه سرعت راه‌اندازی ستاره‌های فراری استفاده کردند. آنها دریافتند که سرعت ایجاد ستاره‌های فراخورشیدی با سرعت پیشرفت ابرنواختر‌های نوع لا سازگار است و نشان می‌دهد که بسیاری از این رویداد‌ها می‌توانند انفجار‌های دی۶ باشند. این موضوع آنها را به این نتیجه رساند که جمعیت بسیار زیادی از این ستاره‌های فوق سریع در حال گردش در جهان هستند که ستاره شناسان هنوز موفق به کشف آن نشده‌اند.
این ستاره‌های فراری جدید که همگی با سرعتی بیش از ۲.۲ میلیون مایل در ساعت در کهکشان راه شیری کشف شده‌اند، روزی از کهکشان ما خارج خواهند شد که سرعت گریزی در حدود ۱.۲ میلیون مایل در ساعت دارد؛ این تیم گمان می‌کند که آنها اولین ستاره‌های راه شیری نخواهند بود.
به اعتقاد البدری و همکارانش «اگر بخش قابل توجهی از ابرنواختر‌های نوع یکم ای (Ia) یک ستاره دی۶ تولید کنند، کهکشان احتمالا بیش از ۱۰ میلیون از آنها را به فضای بین کهکشانی پرتاب کرده است.»
آنها بر این باورند که کهکشان‌های دیگر، ستاره‌های فراخورشیدی را به سمت ما پرتاب کرده‌اند. این نشان می‌دهد که باید تعداد زیادی از ستاره‌های فراری ضعیف در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: ستاره شناسان ستاره کهکشان راه شیری نجوم میلیون مایل در ساعت کهکشان راه شیری ستاره های فراری ستاره ها کوتوله سفید انفجار ها شده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۰۱۹۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر نجومی نهم اردیبهشت (۲۸ آوریل)
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتی‌های دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم می‌کند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکل‌های بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه می‌شود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورد.
***
تصویر روز ناسا
میله مرکزی بزرگ کهکشان NGC 2217 که AM 0619-271 نیز نامیده می‌شود، در صورت فلکی سگ بزرگ (سگ بزرگ) قرار دارد. این کهکشان در این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل بسیار درخشان به نظر می‌رسد. NGC 2217 حدود 65 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و اندازه ای مشابه کهکشان راه شیری ما دارد (حدود 100000 سال نوری).
تصویر روز skyandtelescope
این عکس در اسپانیا به تاریخ 05/01/2023 توسط لوئیجی مورونه (Luigi Morrone) با ???? تجهیزاتی شامل تلسکوپ Takahashi FSQ-106ED و دوربین QHY 600M CMOS ثبت شده است. عکس کهکشان NGC7000 را نشان می‌دهد که فیلترهای خاصی روی آن انجام گرفته و با استفاده از برنامه‌های Pixinsight و PS پردازش شده است.
تصویر روز astronomy
رصد سحابی متغیر هابل (NGC 2261) نشان می‌دهد که کیهان در حال حرکت است. این سحابی می‌تواند در عرض چند هفته متفاوت به نظر برسد. این تغییرات به این دلیل اتفاق می‌افتد که توده‌های گاز در مقابل ستاره R Monocerotis حرکت می‌کنند و با نور اطراف در تعامل هستند. تصویر این سحابی در یک شات با استفاده از یک تلسکوپ 10 اینچی طی 10 ساعت گرفته شده است.
تصویر روز earthsky
آمریندرجیت سینگ (Amrinderjit Singh) از موهالی، پنجاب، با استفاده از دوربین Canon R همراه با لنز 16 میلی‌متری Canon RF، یک رعد و برق خیره‌کننده را ثبت کرد. او در پس‌پردازش، از فتوشاپ برای بهبود تصاویر استفاده کرد. به دلیل بار الکتریکی بالای ابرها، گرفتن رعد و برق می‌تواند هیجان انگیز و در عین حال خطرناک باشد. رگه‌های رعد و برق در عکس بزرگ بودند و از اوج به پایین تا زمین امتداد پیدا می‌کردند.
تصویر روز apod
سحابی حلقه از طریق یک تلسکوپ کوچک چیزی ساده به نظر می‌رسد، اما در واقع پیچیده تر از این حرف هاست. این سحابی یک حلقه مرکزی به قطر یک سال نوری دارد، اما این تصویر گاز درخشانی را نشان می‌دهد که حتی دورتر از مرکز آن امتداد دارد. در تصویر ترکیبی از نور قرمز، مرئی و مادون قرمز دیده می‌شود. سحابی حلقه نوعی سحابی است که به آن سحابی سیاره ای می‌گویند. هنگامی که ستاره ای مانند خورشید به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود این دست سحابی‌ها تشکیل می‌شود. سحابی حلقه در فاصله 2500 سال نوری از ما در صورت فلکی لیرا قرار دارد.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»